به پلک زدنی، سالی گذشت و ندیدمت ای همه خوبی! اما اندوه نبودنت قرنی است که شانه هایم را به خستگی کشیده و نمی گذرد. بار اندوه نبودنت، نه عادت، نه خاطره و نه فراموش شده، یادت همیشه هست بی لحظه ای فراموشی...

در چهارم شهریورماه 1392 میثم میثمی استاد ریاضی دبیرستان البرز و دبیرستان های تهران، مهربانی که مهربانی هایش زبانزد شاگردانش و آشنایانش بوده و هنوز هم هست. تنهایم گذاشت و به سوی حق شتافت، تنهایی ام با یادش عجین شده، اما محبت دوستان صبوریم را افزایش داده، سپاسگزارم...

هزینه مراسم اولین سالگرد نبودنش صرف امور خیریه شد.